ถ้าสัตว์ทั้งหลายรู้ผลแห่งการแจกจ่ายทาน
ภิกษุทั้งหลาย ถ้าสัตว์ทั้งหลายรู้ผลแห่งการแจกจ่ายทานเหมือนอย่างที่เรารู้ สัตว์เหล่านั้นหากยังไม่ได้ให้ทานเสียก่อนก็จะไม่บริโภค และมลทินคือความตระหนี่จะไม่ครอบงำจิตของสัตว์เหล่านั้น แม้คำข้าวคือก้อนข้าวของสัตว์เหล่านั้นจะเหลืออยู่คำสุดท้ายก็ตาม ถ้าปฏิคาหกของพวกเขายังมีอยู่ หากสัตว์เหล่านั้นยังไม่ได้แบ่งคำข้าวคำสุดท้ายนั้น ก็จะไม่บริโภค.
ภิกษุทั้งหลาย แต่เพราะสัตว์ทั้งหลายไม่รู้ผลแห่งแจกจ่ายทานเหมือนอย่างเรารู้ ดังนั้น สัตว์เหล่านั้นจึงไม่ได้ให้ทานก่อนบริโภค และมลทินคือความตระหนี่จึงยังครอบงำจิตของสัตว์เหล่านั้น.
ถ้าว่าสัตว์ทั้งหลายพึงรู้ผลแห่งการแจกจ่ายทาน
เหมือนอย่างที่พระผู้มีพระภาคผู้ทรงแสวงหาคุณอันยิ่งใหญ่
ได้ตรัสไว้ว่ามีผลมากแล้ว
สัตว์ทั้งหลายก็จะพากันกำจัดมลทินคือความตระหนี่ (และ) มีใจผ่องใส
พึงให้ทานตามกาลอันควรในพระอริยบุคคลทั้งหลาย
ซึ่งเป็นเขตที่ให้ทานแล้วมีผลมาก
อนึ่ง ทายกเป็นอันมาก ครั้นให้ข้าวเป็นทักษิณา
ในทักขิเณยยบุคคลทั้งหลายแล้ว
เมื่อจุติจากความเป็นมนุษย์นี้แล้ว ย่อมไปสู่สวรรค์
ครั้นไปสู่สวรรค์แล้ว ทายกผู้ปราศจากความตระหนี่เหล่านั้น
ย่อมเพียบพร้อมด้วยกามสุข บันเทิงอยู่ในสวรรค์นั้น
เสวยผลแห่งการแจกจ่ายทานอยู่.
-บาลี ขุ. ขุ. 25/243/204.
https://84000.org/tipitaka/pali/?25//243
https://etipitaka.com/read/pali/25/243/
English translation by Bhikkhu Sujato
“Mendicants, if sentient beings only knew, as I do, the fruit of giving and sharing, they would not eat without first giving, and the stain of stinginess would not occupy their minds. They would not eat without sharing even their last mouthful, their last morsel, so long as there was someone to receive it. It is because sentient beings do not know, as I do, the fruit of giving and sharing, that they eat without first giving, and the stain of stinginess occupies their minds.”
“If sentient beings only knew
how great is the fruit
of giving and sharing
as taught by the great hermit!Rid of the stain of stinginess,
with clear and confident heart,
they would duly give to the noble ones,
where a gift is very fruitful.Having given food in abundance
to those worthy of a religious donation,
after passing from the human realm,
the givers go to heaven.And when they have arrived there in heaven,
they enjoy all the pleasures they desire.
The generous enjoy the
fruit of giving and sharing.”
สำนวนแปล John D. Ireland
“Bhikkhus, if beings knew, as I know, the result of giving and sharing, they would not eat without having given, nor would they allow the stain of meanness to obsess them and take root in their minds. Even if it were their last morsel, their last mouthful, they would not eat without having shared it, if there were someone to share it with. But, bhikkhus, as beings do not know, as I know, the result of giving and sharing, they eat without having given, and the stain of meanness obsesses them and takes root in their minds.”
If beings only knew—
So said the Great Sage—
How the result of sharing
Is of such great fruit,
With a gladdened mind,
Rid of the stain of meanness,
They would duly give to noble ones
Who make what is given fruitful.Having given much food as offerings
To those most worthy of offerings,
The donors go to heaven
On departing the human state.
Having gone to heaven they rejoice,
And enjoying pleasures there,
The unselfish experience the result
Of generously sharing with others.
